گفتگو با مخترع کوچک | روزی رباتی اختراع می‌کنم که مانند آن ساخته نشده باشد
یک دانش‌آموز نمونه باید برای بهترشدن آینده‌ی خودش تلاش زیادی بکند و بیشتر درس بخواند و وقت تلف‌شده‌ی کمتری داشته باشد.
تصور بیشتر ما از ربات‌ها، ماشین‌هایی تخیلی شبیه به آدم‌آهنی هستند که کارهای عجیب‌وغریب انجام می‌دهند، اما همین حالا و در بسیاری از بخش‌های صنعت و علم در سراسر دنیا از انواع ربات‌ها استفاده می‌شود.
به‌نظر شما در آینده ربات‌ها تا کجا پیش می‌روند و چگونه سبب تغییر جهان می‌شوند؟ امیرپویا باوفای دوازده‌ساله و دانش‌آموز مدرسه بشیر است. او صاحب مقام اول استان در طرح جابربن‌حیان سال۱۴۰۲ و یک ورزشکار موفق است. گفت‌وگوی ما با امیرپویا را در ادامه بخوانید.
چه اتفاقی افتاد که به ربات‌ها علاقه‌مند شدی؟
از چهارپنج‌سالگی و به‌دلیل اینکه حرفه‌ی پدرم درباره‌ی ابزار بود، به بعضی توانایی‌های خودم پی بردم و از همان کودکی به رشته‌ی الکترونیک و ابزار علاقه پیدا کردم.
از وقتی به مدرسه رفتم هم جزو شاگرداول‌های کلاسمان هستم، زیرا عقیده دارم یک دانش‌آموز نمونه باید برای بهترشدن آینده‌ی خودش تلاش زیادی بکند و بیشتر درس بخواند و وقت تلف‌شده‌ی کمتری داشته باشد.
امیرپویاجان! از موفقیت‌های علمی و ورزشی‌ات برایمان می‌گویی؟
نخستین تجربه‌ی موفقیتم در طرح جابربن‌حیان با پروژه‌ی «مامی‌کلین» بود که با شرکت در آن حس خیلی خوبی داشتم، زیرا به‌نظرم طرح جابربن‌حیان می‌تواند برای نوجوانان جرقه‌ای در پیشرفت علمی آنان و انتخاب شغل در آینده هم باشد.
در این طرح، رباتی به‌نام «مامی‌کلین» اختراع کردم که می‌تواند سطوح صاف مانند سرامیک را به‌صورت کنترل از راه دور تمیز، سپس خشک کند.
پس از آن، شهریور امسال در مسابقات ربات جنگجو مقام چهارم استان را کسب کردم، اما در مسابقه‌ی ربات محیط‌زیست جزو مقام‌آوران نبودم، هرچند اصلا ناراحت نشدم، زیرا هر شکستی را مقدمه‌ی یک پیروزی می‌دانم و می‌خواهم برای اختراع جدیدم یک ربات هوشمند بسازم.
البته خیلی دوست دارم در المپیادهای علمی و ورزشی شرکت کنم. به همین دلیل، چند روز پیش همراه تیم مدرسه در مسابقات تنیس‌روی‌میز، مقام اول ناحیه را کسب کردم که از این بابت از مربی خوبم، آقای گلکار، تشکر می‌کنم.
در چه محلی مطالعه و آزمایش می‌کنی و هدفت برای آینده چیست؟
در خانه و پژوهش‌سرای دانش‌آموزی علامه طباطبایی و با لوازمی مانند آردوینو، درایور موتور و... کار می‌کنم و می‌خواهم در آینده رباتی اختراع کنم که تاکنون مانند آن ساخته نشده باشد.
به مطالعه‌ی چه کتاب‌هایی بیشتر علاقه داری؟
بعضی روزها به‌جز درس، کتاب‌های الکترونیک و علمی هم می‌خوانم و سعی می‌کنم با روش‌های سالم و آموزنده‌ی گوناگون اوقات فراغتم را پر کنم.
چه کسانی را در موفقیت‌هایت مؤثر می‌دانی؟
اول از خدای بزرگم، سپس از پدر و مادر عزیزم، خانم هاشمی‌نسب، معلم راهنمای من در طرح جابر و آقای قدرتی مدیر خوبم، سپاسگزارم که تاکنون مرا حمایت و هدایت کرده‌اند.
از مسئولان هم می‌خواهم دانش‌آموزان را با حمایت بیشترشان تحسین کنند تا امیدوار شویم و بتوانیم کشورمان را آبادتر کنیم.
به دوستانم نیز می‌گویم هرکسی اراده کند، می‌تواند در هر کاری موفق شود؛ بنابراین هرگز ناامید نشوید و تلاشتان را ادامه دهید که پشت هر شکستی، پیروزی است.